दिंडी (…शाळेमधली)
लोक पाहतायत हे लक्षात आलं, की आमच्यात उत्साह वाढायचा — आणि जर मुली समोरून चालल्या असतील, तर आम्ही दुप्पट जोरात ओरडायचो.
Diary
पहिली सिगारेट
तिच्या डोळ्यांपुढचा "विवेक" — जो कधी वर्गात शांत बसायचा, चर्चा करायचा, धाडसी पण संयमी वाटायचा — तो, सिगारेटच्या धुरा बरोबर एका क्षणात उडून गेला असेल का? असो… विचार करून काही बदलणार नव्हतं. बोलून झालं, निघालो, आणि सिगारेटचा धूर जसा सोडून दिला… तसाच तो विचारही.
मी भारत बोलतोय…
कोणीच कोणाशी बोलत नव्हता, बहुदा सर्वजण एकंच विचार करत असावेत कि, “मी देशासाठी काय केलंय?” सगळे काहीच न बोलता आपल्या परतीच्या मार्गाला लागले.
रात बाकी, बात बाकी
खाना तो छोड़ो, पिने के लिए भी, सिर्फ आधी बोतल हे बाकि, रात कैसे कटेगी, जब आधी रात हो बाकि.